EenVandaag Radio DE OPTIMIST.

Vandaag in de column de Optimist Wim Eickholt.
Na een kort interview door Suzan Bosman volgt hier mijn
1minuut 28 seconden durende relaas.

https://www.nporadio1.nl/radio-eenvandaag/onderwerpen/443985-de-optimist-wim-eickholt

Hele tekst EenVandaag De OPTIMIST

Ik ben Wim, 55 jaar en ik heb geen echt positief verhaal.
Of toch wel?

Ik ben een jaar  dakloos  geweest.
Ik kon niet meer normaal  lopen.
Ik ben incontinent aan beide kanten.
Ik durfde mijn mond niet meer open  te doen omdat mijn gebit verruïneerd was.
Ik moest mijn huis verkopen. Al mijn spullen in 2 grote vuilcontainers.

Van een koophuis naar de straat. Ik heb nooit voor dakloosheid gestudeerd.  Wie wel? Hoe overleef je de jungle? Waar slaap je? Wie helpt mij?? Dat is niet echt optimistisch allemaal.

Op 1 februari 2015 stap ik de Sleep-inn binnen. Met een rugzakje. Met daarin telefoon, oplader, tandenborstel, oortjes, schone onderbroek. Een grotere rugzak met wat reservekleding en een handdoek. Meer past er niet in het bewaarvak.

Kamer A
Bed 1 onderin
Vak 31

Simpele letters en cijfers. Dit is een korte samenvatting van mijn leven in het begin van 2015. Dit was het begin van het einde, maar ook het startpunt van waaruit ik een nieuw leven ging opbouwen.

Mijn leven in 2015 op straat, in een afkickkliniek, Juliana-Oord, bij het Leger des Heils en uiteindelijk binnen het jaar ………EEN HUIS. 17 november teken ik het voorlopig huurcontract. De dagbehandeling is afgerond. Ik sta nog 2 jaar onder curatele.

Mijn plek. Ik mag het inrichten met gemeentegeld 2500 euro. Wel even zelf voorschieten met je bijstandsuitkering.  Maar ik heb gelukkig een netwerk dat mij steunt. Hoeveel anderen hebben dat niet meer………En hoe groot is de terugval.  76% van de mensen in de sleep-in zijn repeeters……….

  • . 76%

Ik balanceer nu al meer dan een jaar. Juliana-Oord en het Leger des Heils zorgde voor de grond. Victas zorgde ervoor dat ik weer ver-menste. Dat lukte door de persoonlijke aandacht voor de mens Wim. Geen dossier over een van de vele verslaafden. Nee de mens Wim stond centraal. Ga ik nooit meer drinken?……. Ik weet het niet. Ik herken nu wel veel sneller de dunne lijn waarop wij allemaal lopen. De illusie van schijnveiligheid!

Ik heb het gered tot hier, door MENSEN, mijn ouders, mijn netwerk en het netwerk van de hulpverlening in de stad Utrecht. En daar blijf ik ze elke dag dankbaar voor.

Toch nog een optimistisch verhaal.

Een gedachte over “EenVandaag Radio DE OPTIMIST.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *